Patron oraz Pieśń Szkoły

PATRON

15 października 2004 roku Szkoła Podstawowa w Nowej Wsi otrzymała imię Marii Konopnickiej.

Maria Konopnicka – poetka, nowelistka, pisarka dla dzieci, krytyk, publicystka i tłumaczka. Pseudonim Jan Sawa, Marko, Jan Waręż.
Urodziła się 23 maja 1842 roku w Suwałkach, jako córka Józefa Wasiłowskiego, prawnika, patrona trybunału cywilnego i Scholastyki z Turskich. We wrześniu 1849 roku rodzina sprowadziła się do Kalisza, gdzie przyszła poetka spędziła dzieciństwo i młodość. W latach 1855 – 1856 uczyła się na pensji sakramentek w Warszawie. Tam poznała Elizę Pawłowską, późniejszą Orzeszkową.
We wrześniu 1862 roku wyszła za mąż za ziemianina, Jarosława Konopnickiego. Zaraz po ślubie wyjechała z Kalisza na stałe, zamieszkując w Bronowie, a potem w Gusinie na terenie ówczesnej guberni kaliskiej. Wychowywała 6 dzieci, utrzymując się z dochodów niewielkiego dzierżawionego folwarku.
      W 1870 roku zadebiutowała na łamach „Kaliszanina” wierszem  „W zimowy poranek”. Miastu, uznanemu za rodzinne poświęciła trzy utwory poetyckie: dwa, zatytułowane „Kaliszowi” (1888 i 1907) i „Memu miastu” (1897).  Przychylne przyjęcie cyklu poetyckiego „W górach”, opublikowanego w „Tygodniku Ilustrowanym” w 1876 r. zadecydowało o poświęceniu się literaturze i osiedleniu wraz z dziećmi w Warszawie, gdzie mieszkała do 1890 roku. Obok uprawiania twórczości literackiej aktywnie uczestniczyła w życiu społeczno-kulturalnym.
      Od 1890 przebywała w kilku krajach Europy Zachodniej, współpracując  z prasą krajową, zrzeszeniami polskimi na obczyźnie, Macierzą Szkolną, komitetami pomocy dla wywłaszczonej ludności Górnego Śląska i Wielkopolski, a także współorganizowała międzynarodowy protest przeciwko prześladowaniu dzieci polskich we Wrześni (1901-1902). 1905-1907 przebywała w Warszawie, organizowała pomoc dla uwięzionych przez władze carskie i ich rodzin.
      Wyrazem jej protestu przeciw polityce germanizacyjnej było ogłoszenie w 1908 roku „Roty”. Wiersz zdobył niezwykłą popularność, jako pieśń z muzyką Feliksa Nowowiejskiego, od czasu obchodu rocznicy grunwaldzkiej w 1910 roku.
Maria Konopnicka zdobyła sobie wśród współczesnych pozycję liczącej się poetki. Z powodzeniem jednak uprawiała też prozę nowelistyczną i beletryzowany reportaż. Tworzyła opowiadania o rozwiniętej fabule i rozbudowanych opisach środowisk. Autorka „O krasnoludkach i sierotce Marysi”, „O Janku Wędrowniczku” i „Na jagody” zdobyła sobie trwałą pozycję wśród twórców literatury dla dzieci.
      Krytykę literacką i publicystykę społeczną Konopnicka uprawiała na łamach takich pism, jak: „Kłosy”, „Świt”, „Biblioteka Warszawska” i in. Publikowała studia o literaturze i sztuce oraz prace monograficzne, m.in.: „Mickiewicz, jego Życie i duch”. Ponadto znaczną wartość literacką posiada jej dorobek przekładowy z języka niemieckiego, francuskiego, włoskiego, angielskiego i czeskiego.
      W roku 1903 Maria Konopnicka otrzymała w darze narodowym dworek  w Żarnowcu pod Krosnem.
      Maria Konopnicka zmarła na zapalenie płuc 8 października 1910 roku we Lwowie. Została pochowana 11 października 1910 roku na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Pogrzeb stał się wielką manifestacją, w której udział wzięło blisko 50000 osób. Na cokole wyryto fragment wiersza Konopnickiej „Na cmentarzu”:

…Proście wy Boga o takie mogiły,
Które łez nie chcą, ni skarg, ni żałości,
Lecz dają sercom moc czynu, zdrój siły
Na dzień przyszłości…

PIEŚŃ SZKOŁY

Nasza szkoła w Nowej Wsi,

uczy nas, jak mądrze żyć,

z dobrą książką za pan brat,

chcemy zdobyć cały świat.

ref. My lubimy naszą szkołę,

cenną wiedzę daje nam co dnia.

Polsce trzeba ludzi mądrych,

chce nim zostać każdy z nas.

Kiedy „Roty” zabrzmi pieśń,

wtedy już dobrze wiesz,

co patriotyzm znaczy dziś,

dla nas uczniów z Nowej Wsi.

ref. Nasza Maria Konopnicka,

w swoich książkach zostawiła nam,

mądre bajki i poezję,

które każdy dobrze zna.